De wandelstok van mijn opa.

De laatste tijd mocht ik met Herman wat vaker in mijn ouderlijk huis zijn in Zwolle en zo bracht het mij op een idee om te gaan schrijven over de wandelstok van mijn opa.
Het is een aandenken die mijn ouders in de hal hebben staan vanuit de tijd dat opa met name de bergen in Oostenrijk trotseerde. Mijn opa is 28 maart 2002 op 73 jarige leeftijd overleden.
Ik weet nog goed dat we met ons ouderlijk gezin bij mijn opa & oma waren met millennium wisseling.
Opa las voor uit het Bijbels dagboekje en kon het woord millennium niet uitspreken.
Mijn oma hielp hem daarbij, maar opa probeerde het herhaaldelijk ‘millllill…
‘Jan, het is millennium’ ‘millllill…
Een volhouder was het.

Op bergen en door dalen, ja overal is God.

Heel wat bergroutes heeft mijn opa gelopen, letterlijk en figuurlijk. Wetende dat hij oorlogsslachtoffer is geweest en in die tijd diepe dalen heeft doorgemaakt. En door alles heen hield hij zich vast aan de beloften uit Gods woord.

Is bij jou ook dat verlangen om zowel op bergen, maar ook in de dalen van je leven te rusten aan Gods Vaderhart?

Toen mijn opa bijna aan het einde van zijn aardse leven was en ik bij hem op bezoek was om afscheid van hem te nemen, was ik opgenomen in Warnsveld, kliniek voor mensen met een eetstoornis. Ik kreeg de gelegenheid naar mijn opa toe te gaan en ik herinner mij nog dat opa zei “Arenda, jouw tijd komt nog wel. Je zult weer leven, en ik weet het zeker, er komt weer een tijd dat je zult genieten van een gebakje of een ijsje. En ik zie het dan vanuit de hemel hoor! Reken maar dat God je dan een knipoog zal geven zodat je zult merken dat Hij er is”. Ik weet nog dat ik toen dacht “yeah, right. Ik genieten van een gebakje?” dat leek nog zo ver weg. Inmiddels weet ik wel beter. En of dat genieten is! Nu denk ik wel eens dat het een profetie is geweest die mijn opa destijds doorgegeven heeft door de kracht van de Heilige Geest.

Even terug naar de wandelstok.
In de tijd van de bijbel was de stok of wandelstok iets dat de herders gebruikten in hun zorg voor de kudde. Het diende als ondersteuning, om schapen aan te trekken of te verspreiden. Ik moet zo denken aan de profetie die we kunnen lezen in Jesaja 40. Wat een geweldige beloftes. Graag zou ik het hele hoofdstuk hier willen plaatsen, of zo veel meer beloften vanuit Gods woord. Kan het alleen maar aanraden zelf de bijbel te gaan lezen.

Ik beperk mij nu tot een aantal verzen waarin ik zo verwonderd raak van de grootheid van onze Schepper.

“Alle dalen zullen verhoogd worden, alle bergen en heuvels zullen verlaagd worden; wat krom is, zal recht worden; 
wat rotsachtig is, zal tot een vlakte worden. De heerlijkheid van de HEERE zal geopenbaard worden, en alle vlees tezamen zal het zien, want de mond van de HEERE heeft gesproken. Een stem zegt: Roep! En hij zegt: Wat moet ik roepen? 
Alle vlees is gras en al zijn goedertierenheid als een bloem op het veld. Het gras verdort, de bloem valt af, als de Geest van de HEERE erover blaast. Voorwaar, het volk is gras. Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig. Klim op een hoge berg, Sion, verkondigster van een goede boodschap; verhef uw stem met kracht, Jeruzalem, verkondigster van een goede boodschap. Verhef die, wees niet bevreesd. Zeg tegen de steden van Juda: Zie, uw God! Zie, de Heere HEERE zal komen tegen de sterke, en Zijn arm zal heersen. Zie, Zijn loon heeft Hij bij Zich, Zijn arbeidsloon gaat voor Hem uit. Als een herder zal Hij Zijn kudde weiden: Hij zal de lammetjes in Zijn arm en bijeenbrengen en in Zijn schoot dragen; de zogenden zal Hij zachtjes leiden.” (Jesaja 40:4-11, HSV)

Zulke profetieën doen mij zingen

‘Eenmaal maakt U alles weer nieuw, Jezus.
Eenmaal heelt U iedere wond. Heel de oude wereld verdwijnt, de pijn voorbij.
Eenmaal zal het duidelijk zijn, alle zorg en wanhoop verdwijnt, de pijn voorbij.
Op die dag in de hemel, wat een dag, wat een vreugde zal dat zijn.
Dan zijn wij bij Jezus!’

In de profetie van Jesaja 40 staat dat wij als het gras zijn. Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig. Het aardse leven hier is vergankelijk, we worden ouder, kunnen ziek worden, of zelfs helemaal niet meer beter worden. Maar Gods woord houdt eeuwig stand! En eenmaal, maakt Hij alles weer nieuw.

Ik schreef in het begin van deze blog dat mijn opa een volhouder was. Ik wens u/jou toe dat je ook zult volhouden totdat Jezus terugkomt of je thuis bij de Vader wordt gehaald (en je net zoals de apostel Paulus schrijft in één van de brieven aan Timotheus) kunt zeggen ‘ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden.

In de naam van Jezus, wens ik je toe dat je blijft geloven dat Zijn beloften stand zullen houden.

Bij aanvang van vorm geven aan de woorden van deze blog had ik app contact met mijn aardse vader, zijn aardse vader was mijn opa 😉

Ik ontving het lied ‘De goedheid van God’.

Een betere afsluiter kan ik niet meer vinden.