“Jezus zei tegen hem: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.” Joh.14:6
“Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat gelegd is, dat is Jezus Christus.” 1Cor.3:11

De stoel.

De stoel.

de stoel

Ik hoor het mijzelf regelmatig zeggen tegen de kinderen op school. “de stoel heeft vier poten!” Neemt niet weg dat ik het wel begrijp, dat wippen op de stoel.
Ik denk dat ik er vroeger ook zo één ben geweest. Stilzitten is zo makkelijk nog niet.
Ik wil je graag meenemen in iets wat mij heeft stilgezet vandaag.

De dood van Eli, en tegelijk hoe dood en nieuw leven zo dichtbij elkaar kunnen liggen.
De priester Eli, waar Samuel, de zoon van Hanna opgroeit.
Waar Hanna elk jaar komt om haar zoon een klein bovenkleed te geven en het jaarlijkse offer aan God te brengen samen met haar man Elkana.
Deze geschiedenis die te lezen is in Gods woord heeft me altijd al zo geraakt.

Wanneer Eli oud is gebeurd er iets vreselijks.
Israël wordt door de Filistijnen verslagen en de ark wordt weggenomen.
Maar er gaat eerst nog iets aan vooraf. Wanneer Israël ten strijde trekt is het al gauw duidelijk dat de Filistijnen met een veel groter leger zijn. Er worden ongeveer vierduizend man verslagen!
Toen het volk Israël in het kamp terugkomt zeggen ze tegen elkaar dat ze de ark van het verbond mee moeten nemen om de strijd opnieuw aan te gaan. Ze willen de ark gebruiken om de strijd dit keer te winnen. Is dit hoe God werkt? De ark staat symbool voor Gods aanwezigheid. Alsof de ark God zelf is willen ze deze inzetten. Als dit maar goed gaat.
Heel Israël juichte bij binnenkomst in het kamp zo luid dat de Filistijnen zich afvroegen wat dit betekende. Toen ze erachter kwamen dat de ark van de HEERE in het kamp gekomen was werden ze bang. Ze herinneren zich de 10 plagen die bij de Egyptenaren bij de woestijn gebeurd waren.
Iets waarvan ik me goed kan voorstellen dat ze zich schrap zetten. De mannen haalden alle moed bijeen en gingen de strijd aan. De gevolgen hiervan waren groot voor het volk Israël… er werden dertigduizend man gedood!
De ark werd meegenomen en de zonen van Eli, Hofni en Pinahas stierven.
Eerder lees ik in dit Bijbelboek dat zijn zonen geen lieverdjes waren.
Deze geschiedenis is helemaal terug te lezen in 1 Samuël 4.

En dan de dood van Eli. Zo’n indrukwekkende gebeurtenis niet in woorden te omvatten.

“Toen snelde er een Benjaminiet uit de gevechtslinie, en deze kwam diezelfde dag nog in Silo; en zijn kleren waren gescheurd en er was aarde op zijn hoofd.  Toen hij aankwam, zie, Eli zat op de stoel aan de kant van de weg op de uitkijk, want zijn hart sidderde vanwege de ark van God. Toen die man kwam om het in de stad te vertellen, schreeuwde heel de stad het uit.  Eli hoorde het geluid van het schreeuwen, en hij zei: Wat betekent het geluid van dit rumoer? Daarop haastte de man zich en kwam het Eli vertellen.  Eli nu was een man van achtennegentig jaar, en zijn ogen waren star geworden, zodat hij niet meer zien kon.  En die man zei tegen Eli: Ik kom uit de gevechtslinie; vandaag nog ben ik uit de gevechtslinie gevlucht. Hij zei: Wat is er gebeurd, mijn zoon?  Toen antwoordde de boodschapper en zei: Israël is voor de Filistijnen uit gevlucht, en ook is er een grote slachting onder het volk geweest. Bovendien zijn uw twee zonen, Hofni en Pinehas, gestorven en is de ark van God meegenomen.  En het gebeurde, toen hij van de ark van God melding maakte, dat Eli achterover van de stoel viel, aan de kant van de poort, zijn nek brak en stierf; want de man was oud en zwaar. En hij had veertig jaar leiding gegeven aan Israël.” (1 Samuël 4:12-18 HSV)

Ken je de uitdrukking ‘ik viel steil achterover?’ met andere woorden; ergens heel verbaasd over zijn.

Ondertussen is de vrouw van Pinahas hoogzwanger.
Toen ze het bericht hoorde overvielen de weeën haar en baard ze een zoon.
Ze kan niet blij zijn. Sterker nog, ze sterft bij de bevalling.

“En zijn schoondochter, de vrouw van Pinehas, was zwanger en zou baren. Toen zij het bericht hoorde dat de ark van God meegenomen was en dat haar schoonvader en haar man gestorven waren, kromde zij zich en baarde, want haar weeën overvielen haar.  En omstreeks de tijd van haar sterven spraken de vrouwen die bij haar stonden: Wees niet bevreesd, want u hebt een zoon gebaard. Maar zij antwoordde niet en nam het niet ter harte.  En zij noemde het jongetje Ikabod, en zei: De eer is weggevoerd uit Israël. Dit zei ze, omdat de ark van God meegenomen was, en vanwege haar schoonvader en haar man.  En zij zei: De eer is weggevoerd uit Israël, want de ark van God is meegenomen.” (1 Samuël 4:19-22 HSV)

De eer weggevoerd uit Israël.

Verlang jij ook zo naar het moment dat God alles weer in ere zal herstellen?
Het moment dat er geen dood meer is, maar alleen nog maar LEVEN!
Luister, en zing mee met het lied dat dit verlangen zo mooi weergeeft.

https://www.youtube.com/watch?v=xsKkSohWeIU

Één reactie

  1. Jannie schreef:

    Mooi om te lezen dat is het waar we naar mogen verlangen zoals het was.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *