Je hoeft het niet alleen te doen

De vijand wil aanvallen, Amalek bind de strijd aan met Israël. Een maand na de uittocht van Israël vielen de Amalekieten Israël in de rug aan. Ze waren de eerste vijand die de Israëlieten in de woestijn tegenkwamen. Mozes bereid zich voor, samen met de God van Israël.
Het is een bijzondere geschiedenis wat mij deed denken aan de situatie waar mijn echtgenoot al even mee te maken heeft. Door een gezamenlijke val met de fiets had hij drie spieren afgescheurd in zijn rechterarm/schouder en deze zijn operatief weer aangehecht. Nu volgt er (al even) een lange revalidatie. Beide armen omhoog zoals Mozes in die tijd deed moet hij (op dit moment) niet aan denken. Dit lukt hem alleen (nog) niet, lukte Mozes dit wel? Gelukkig kreeg Mozes (ook) hulp. In eerste plaats van God waar Mozes een intieme relatie mee had en hij zijn hulp van wilde verwachten.

“Mozes zei tegen Jozua: Kies mannen voor ons uit en trek op, bind de strijd aan met Amalek. Morgen zal ik op de top van de heuvel staan met de staf van God in mijn hand. Jozua deed zoals Mozes tegen hem gezegd had door de strijd aan te binden met Amalek. Mozes, Aäron en Hur klommen echter op de top van de heuvel. En het gebeurde, als Mozes zijn hand ophief, dat Israël de overhand had, maar als hij zijn hand neerliet, dat Amalek de overhand had. De handen van Mozes werden echter zwaar; daarom namen zij een steen en legden die onder hem, zodat hij erop kon gaan zitten. Aäron en Hur ondersteunden zijn handen, de een aan de ene en de ander aan de andere kant. Zo bleven zijn handen onbeweeglijk, totdat de zon onderging. Zo overwon Jozua Amalek en zijn volk met de scherpte van het zwaard.”
(Exodus 17:9-13, HSV)

Aaron en Hur ondersteunden zijn handen, ze hielpen hem als medegelovigen. Zo mogen wij elkaar ook steunen in de strijd. Je hoeft het niet alleen te doen en kunt elkaar tot een hand en een voet zijn.

Veel Bijbeluitleggers zien in Amalek een beeld van het vlees, de zondige aard (oude natuur) van gelovigen. De strijd tussen Amalek en Israël is te vergelijken met de strijd van die tegen het vlees. De gelovigen zijn nog maar net uit Egypte (=de wereld), hebben geestelijke drank gedronken (=Heilige Geest ontvangen) of ze krijgen te maken met Amalek (= het vlees), dat ze op/in hun zwakke plekken te pakken neemt. Zolang Mozes de staf Gods ophief waren de Israëlieten aan de winnende hand. Zolang wij het oog houden op de Heer Jezus, op God onze banier,  winnen we de strijd tegen het vlees. De strijd tegen Amalek duurde tot zonsondergang, de strijd tegen het vlees duurt tot de avond van ons leven, het is een gedurige strijd tot het einde van ons aardse bestaan. (bron Christipedia)

Mozes markeerde een herinnering na de overwinning en nadat God met hem gesproken had.

“En Mozes bouwde een altaar en gaf het de naam: De HEERE is mijn Banier! Hij zei: Voorzeker, de hand op de troon van de HEERE! De strijd van de HEERE zal tegen Amalek zijn, van generatie op generatie!”
(Exodus 17:15-16, HSV)

Deze tekst vind ik zo’n bemoediging, de strijd is niet aan ons, God zal voor ons strijden, van generatie op generatie. Hij heeft het laatste woord, en wij mogen stil zijn.

“De HEERE zal voor u strijden, en ú moet stil zijn.”
(Exodus 14:14, HSV)

Dat doet je toch je hart en handen opheffen om Hem te loven en te prijzen?

Lukt dat je om wat voor reden niet, weet dat je het niet alleen hoeft te doen. Er is er Een die voor ons pleit en aan de rechterhand van onze Hemelse Vader zit. Jezus, schuil maar bij Hem.