Hoe niezen een zegen kan zijn.
Opnieuw ben ik aangeraakt door Gods woord.
Dit keer vanuit Koningen.
Jullie kennen wellicht wel het verhaal uit de bijbel dat Saul troost vond in het harpspel van David.
Minder bekend misschien is dat we in 2 Koningen 3 lezen dat Elisa in de strijd tegen Moab uitspreekt “zowaar de HEERE leeft, voor Wiens aangezicht ik sta”. En noemt:
2 Koningen 3:15 / HSV
Nu dan, breng een harp speler bij mij. En toen de harp speler ging spelen, gebeurde het dat de hand van de HEERE over hem kwam,
Er gebeuren wonderlijke dingen.
Sinds er een strijd gaande is in de hemelse gewesten merk ik bij mijzelf op dat ik meer in de bijbel lees, maar ook graag zing en muziek maak. Precies de dingen die helpend zijn voor vrede in onze ziel.
God is zo bijzonder!
Hij is in staat om het goede werk dat Hij in ons begonnen is te voltooien tot op de dag van Jezus Christus.
Filippenzen 1:6 / HSV
Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus.
En dan moet ik ineens niezen, Hattsjoe!
Schrikken wij hier tegenwoordig van?
Ik lees verder en wil je nu graag meenemen naar de gebeurtenis die we kunnen lezen in 2 Koningen 4.
Even verplaatst ik me in de vrouw uit Sunem.
Gehazi de knecht van Elisa had het gezegd: ze heeft helaas geen zoon, en haar man is oud.
Elisa de man Gods, noemde de vrouw dat ze op vastgestelde tijd een zoon zou baren. Ze gelooft het eerst niet, maar dan toch..de vrouw werd zwanger en baarde een jaar later een zoon.
Maar toen de jongen groter werd zei hij tegen zijn vader “mijn hoofd, mijn hoofd!”
Vreselijk….na een middag bij zijn moeder op schoot stierf hij.
Ze zadelde de ezelin op en reed zonder ophouden naar de man Gods, bij de berg Karmel. Daar greep de vrouw zijn voeten vast. Elisa ziet dat de ziel bitter bedroefd is van deze vrouw.
Dan krijgt Gehazi de opdracht om naar de jongen te gaan en de staf op het gezicht van de jongen te leggen.
Maar Gehazi keerde terug met verdrietig nieuws.
De jongen is niet wakker geworden.
Wat er daarna volgt is zo indrukwekkend.
2 Koningen 4:32-35 / HSV
32 En toen Elisa bij het huis kwam, zie, de jongen was dood, neergelegd op zijn bed. 33 Hij ging naar binnen, sloot de deur achter hen beiden en bad tot de HEERE. 34 Vervolgens ging hij op het kind liggen, legde zijn mond op diens mond, zijn ogen op diens ogen en zijn handen op diens handen. Hij strekte zich over hem uit en het lichaam van het kind werd warm. 35 Toen kwam hij terug en liep in het huis heen en weer. Hij ging weer naar boven en strekte zich over hem uit. Toen niesde de jongen tot zevenmaal toe; daarna deed de jongen zijn ogen open.
Hattsjoe! “Bless You” zeggen we dan.
2 reacties
Een mooie blog vooral in deze tijd. Dankjewel
Mooi verwoord Arenda!